Pokaż, że jesteś ze mną!

DAJ ZNAK, ŻE ZE MNĄ JESTEŚ!

Każdy Twój komentarz stanowi dla mnie ogromne znaczenie i zachętę do dalszej działalności. Komentuj, dodawaj swoją osobę do rubryki są ze mną... i udostępniaj moje wpisy dalej. W ten sposób pomożesz mi dotrzeć do większej liczby osób...

Bardzo serdecznie zapraszam i pozdrawiam!

Weronika Patrycja Kuzio

UWAGA!

WAŻNA INFORMACJA!

Prawie wszystkie notki zamieszczone na moim Blogu są mojego autorstwa. Bardzo proszę o nie powielanie zamieszczonego tutaj materiału bez mojej zgody. Jest to niezgodne z prawem!

Prawa autorskie zastrzeżone.
Ust. z dnia 4.02.1994 r
Dz. U. 1994, nr 24, poz.83
Sprostowanie: Dz. U. 1994, nr 43

piątek, 10 czerwca 2016

Jak kochają niepełnosprawni ? - odwieczny temat tabu

Witajcie !

Pogoda w pełni dopisuje, wakacje za pasem :)


Długo zastanawiałam się nad tym, czy rozważyć temat miłości osób niepełnosprawnych na swoim blogu. Ale ostatecznie zdecydowałam się, że warto. 




Odwieczna potrzeba kochania i bycia kochanym a także tęsknota za bliskością to najbardziej naturalne i ludzkie zachowania.

Prawo do szczęścia jest nieustannie odbierane niepełnosprawnym. Osoby niepełnosprawne bardzo często gotowi jesteśmy traktować też jako aseksualne, nie potrzebujące uczuć, wręcz nie zdolne do miłości. Przysposobione, przez swoje inwalidztwo, jedynie do samotnego życia. Według mnie jest to błędne myślenie i w ten sposób możemy tylko krzywdzić.

Aby pokonać swoje negatywne emocje takie jak poczucie odrębności , samotność, ból i cierpienie, powinniśmy uczyć się kochać. Tak samo jak uczymy się wielu różnych umiejętności w życiu. Tak jak niewidomi orientacji w terenie czy czytania i pisania w brajlu. Jak po urazie kręgosłupa czy innych fizycznych niesprawnościach poruszania się na wózku. Tak my mamy prawo uczyć się kochać.

Wiadomo, że w Polsce wszystkie poważne rozmowy na temat seksualności ludzi wywołują uśmiechy, zażenowanie, zawstydzenie czy poczucie nieprzyzwoitości. Niepełnosprawni zaś przez całe lata byli i, niestety, nadal są uważani za osoby bezpłciowe. Pozbawione potrzeb i pragnień w tej dziedzinie. A przecież seksualność jest integralną częścią natury człowieka, przez którą możemy realizować ważne życiowe zadania. Tworzyć intymne, fizyczne i psychiczne więzi. Bo to ważne w życiu, bez tego nie bylibyśmy szczęśliwi.

Jeżeli kochasz samego siebie - przekonuje M. Eckhart - kochasz każdego tak, jak kochasz siebie (...). A zatem ten jest wspaniałym i prawdziwym człowiekiem, kto kochając siebie, w ten sposób kocha wszystkich - bez względu na to czy jesteśmy ludźmi sprawnymi, czy niepełnosprawnymi.

My niepełnosprawni mamy takie samo prawo do bycia szczęśliwymi i do bycia kochanymi. Nasze ograniczenia są tylko w naszych głowach i to od nas samych zależy na ile będziemy je okazywać.


4 komentarze:

  1. Cała prawda Weroniko ! ;')

    OdpowiedzUsuń
  2. Super wpis na mój ulubiony temat. Miłość i seks są bardzo ważne w naszym niepełnosprawnym życiu, bez tego nie jesteśmy w pełni ludźmi. Najserdeczniej pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  3. fajnie, że mimo zawahania podjęłaś się tego tematu, bo trzeba o tym mówić głośno: niepełnosprawni to TACY SAMI ludzie i mają takie same potrzeby co reszta

    OdpowiedzUsuń