Pogoda w pełni dopisuje, wakacje za pasem :)
Długo zastanawiałam się nad tym, czy rozważyć temat miłości osób niepełnosprawnych na swoim blogu. Ale ostatecznie zdecydowałam się, że warto.
Odwieczna potrzeba kochania i bycia kochanym a także
tęsknota za bliskością to najbardziej naturalne i ludzkie zachowania.
Prawo do szczęścia jest nieustannie odbierane
niepełnosprawnym. Osoby niepełnosprawne bardzo często gotowi jesteśmy traktować
też jako aseksualne, nie potrzebujące uczuć, wręcz nie zdolne do miłości.
Przysposobione, przez swoje inwalidztwo, jedynie do samotnego życia. Według
mnie jest to błędne myślenie i w ten sposób możemy tylko krzywdzić.
Aby pokonać swoje negatywne emocje takie jak poczucie
odrębności , samotność, ból i cierpienie, powinniśmy uczyć się kochać. Tak samo
jak uczymy się wielu różnych umiejętności w życiu. Tak jak niewidomi orientacji
w terenie czy czytania i pisania w brajlu. Jak po urazie kręgosłupa czy innych
fizycznych niesprawnościach poruszania się na wózku. Tak my mamy prawo uczyć
się kochać.
Wiadomo, że w Polsce wszystkie poważne rozmowy na temat
seksualności ludzi wywołują uśmiechy, zażenowanie, zawstydzenie czy poczucie
nieprzyzwoitości. Niepełnosprawni zaś przez całe lata byli i, niestety, nadal
są uważani za osoby bezpłciowe. Pozbawione potrzeb i pragnień w tej dziedzinie.
A przecież seksualność jest integralną częścią natury człowieka, przez którą
możemy realizować ważne życiowe zadania. Tworzyć intymne, fizyczne i psychiczne
więzi. Bo to ważne w życiu, bez tego nie bylibyśmy szczęśliwi.
Jeżeli kochasz samego siebie - przekonuje M. Eckhart -
kochasz każdego tak, jak kochasz siebie (...). A zatem ten jest wspaniałym i
prawdziwym człowiekiem, kto kochając siebie, w ten sposób kocha wszystkich -
bez względu na to czy jesteśmy ludźmi sprawnymi, czy niepełnosprawnymi.
My niepełnosprawni mamy takie samo prawo do bycia
szczęśliwymi i do bycia kochanymi. Nasze ograniczenia są tylko w naszych
głowach i to od nas samych zależy na ile będziemy je okazywać.
Cała prawda Weroniko ! ;')
OdpowiedzUsuńSuper wpis na mój ulubiony temat. Miłość i seks są bardzo ważne w naszym niepełnosprawnym życiu, bez tego nie jesteśmy w pełni ludźmi. Najserdeczniej pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńDzięki Łukasz za opinie i również pozdrawiam :)
Usuńfajnie, że mimo zawahania podjęłaś się tego tematu, bo trzeba o tym mówić głośno: niepełnosprawni to TACY SAMI ludzie i mają takie same potrzeby co reszta
OdpowiedzUsuń